`Οι κτηνίατροι προειδοποιούν ότι οι επιθέσεις από σκύλους συμβαίνουν 11% πιο συχνά κατά τις ζεστές και ηλιόλουστες μέρες
Όταν βρέχει τα σκυλιά γίνονται λιγότερο επιθετικά διαπίστωσε μια ομάδα αμερικανών ερευνητών. Τα ευρήματα βασίστηκαν σε ανάλυση 69.525 επιθέσεων σκύλων σε ανθρώπους σε 11.082 σημεία, σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ (Ντάλας, Χιούστον, Βαλτιμόρη, Μπάτον Ρουζ, Σικάγο, Λούισβιλ, Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη), στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2009 και 2019 (με περίπου τρία περιστατικά δαγκώματος την ημέρα).
Αξίζει να αναφερθεί πως τα δαγκώματα σκύλου αντιπροσωπεύουν το 0,3% των επισκέψεων στο τμήμα επειγόντων περιστατικών και αποτελούν αιτία αισθητικής παραμόρφωσης, τραύματος, ακρωτηριασμού δακτύλων και περιστασιακών σοβαρών κρανιοπροσωπικών τραυματισμών, αλλά και θανάτου.
Ωστόσο, τα σκυλιά δεν είναι το μόνο είδος που γίνεται ζωηρό και επιθετικό όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι και οι άνθρωποι γίνονται πιο βίαιοι με τη ζέστη, με τα ποσοστά δολοφονιών να αυξάνονται. Οι πίθηκοι Rhesus, οι αρουραίοι και τα ποντίκια έχουν επίσης αποδειχθεί ότι γίνονται πιο επιθετικοί τις ζεστές μέρες. Αλλά μέχρι τώρα ήταν ασαφές εάν οι επιθέσεις σκύλων σε ανθρώπους ακολουθούσαν αυτή την τάση.
Ο Κλας Λίνμαν, επίκουρος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του εξέτασαν τα ποσοστά για δαγκώματα σκύλων και τα συσχέτισαν με τα ημερήσια επίπεδα θερμοκρασίας, ατμοσφαιρικών ρύπων του όζοντος και λεπτών ατμοσφαιρικών σωματιδίων (PM2,5). Συν-αξιολόγησαν επίσης τα επίπεδα υπεριώδους φωτός (η ακτινοβολία από τον ήλιο που προκαλεί ηλιακά εγκαύματα) και την ποσότητα της βροχής ή του χιονιού.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι τα περιστατικά δαγκώματος σκύλου αυξήθηκαν κατά 11% τις ημέρες με υψηλότερα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας, κατά 4% τις ημέρες με υψηλότερες θερμοκρασίες και κατά 3% τις ημέρες με αυξημένα επίπεδα όζοντος.
Γράφοντας στο Scientific Reports, οι συγγραφείς αναφέρουν: «Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι σκύλοι, ή οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων και σκύλων, είναι πιο εχθρικές τις μέρες με ζέστη, ήλιο και αιθαλομίχλη».
Τα περιστατικά δαγκώματος σκύλου μειώθηκαν ελαφρώς (κατά 1%) τις ημέρες με υψηλότερα επίπεδα βροχόπτωσης. Οι συγγραφείς δεν ανέφεραν αλλαγές στη συχνότητα δαγκώματος σκύλου σε ημέρες με υψηλότερα επίπεδα PM2,5.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι τα αρχεία με τις επιθέσεις των σκύλων που χρησιμοποιήθηκαν δεν περιλάμβαναν πληροφορίες σχετικά με άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την επιθετικότητα ενός σκύλου, όπως η ράτσα, το φύλο ή εάν ο σκύλος είχε στειρωθεί ή όχι.
Τα δεδομένα της έρευνας υποδεικνύουν ότι η πραγματική επιβάρυνση από δαγκώματα σκύλου είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι αναφέρεται στα νοσοκομειακά δεδομένα καθώς μόνο ένα μικρό ποσοστό των δαγκωμάτων απαιτεί εκτεταμένη ιατρική περίθαλψη ή νοσηλεία. Επομένως, τα αποτελέσματά είναι πιθανώς ενδεικτικά πιο σοβαρών περιστατικών δαγκώματος σκύλου. Προηγούμενη έρευνα έχει βρει ότι τα δαγκώματα σκύλων σε ανθρώπους είναι πιο πιθανά όταν ο σκύλος γνωρίζει ήδη το θύμα και όταν ο άνθρωπος, ιδιοκτήτης του σκύλου ή όχι επιχειρεί να αλληλεπιδράσει μαζί του.
Αν και είναι πιθανό οι αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-σκύλου να αυξάνονται τις ημέρες με υψηλότερη θερμοκρασία και υψηλότερη ακτινοβολία UV (δηλαδή, ηλιόλουστες ημέρες), η ανάλυση δείχνει ότι τα επίπεδα του όζοντος συμβάλλουν περαιτέρω στον κίνδυνο δαγκωμάτων σκύλου, μια επίδραση που υπάρχει τόσο τους χειμερινούς όσο και τους καλοκαιρινούς μήνες ανεξάρτητα. Επιπλέον, η ανάλυση δείχνει έναν ελαφρώς μειωμένο κίνδυνο τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, υποδηλώνοντας ότι ο άφθονος χρόνος για αλληλεπιδράσεις σκύλου-ανθρώπου δεν αυξάνει τον κίνδυνο.
Στη μελέτη δεν συμπεριλήφθηκαν δεδομένα από την εποχή της COVID-19. Κατά τη διάρκεια του lockdown, η ατμοσφαιρική ρύπανση μειώθηκε, αλλά οι επισκέψεις στο τμήμα επειγόντων περιστατικών παιδιατρικής για δαγκώματα σκύλου αυξήθηκαν. Αυτό υποδηλώνει ότι άλλοι παράγοντες, όπως η αναγκαστική εγγύτητα, μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας στην επιθετικότητα του σκύλου προς στον άνθρωπο.
Σύμφωνα με την American Veterinary Medicine Association, οι σκύλοι δαγκώνουν κυρίως ως αντίδραση σε κάτι, όπως σε στρεσογόνες καταστάσεις, φόβο, τρόμο ή απειλή ή για να προστατεύσουν τα τρόφιμα, τα παιχνίδια ή τα κουτάβια τους. Στην ανάλυσή δεν είναι σαφές εάν η συμπεριφορά του σκύλου μεταβάλλεται άμεσα από το όζον και τη ζέστη, ή εάν η παρατηρούμενη αύξηση στα δαγκώματα σκύλου είναι συνέπεια της κακής συμπεριφοράς που επιβάλλεται από το ανθρώπινο θύμα ή/και τον αφέντη του σκύλου, που σε πολλές περιπτώσεις είναι το ίδιο άτομο.
