Ευχαριστήριο
Η Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Α.μεΑ. Π.Ε. Καστοριάς ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ευχαριστούν θερμά τη Φωτογραφική Λέσχη Καστοριάς, τη Διεύθυνση του Δ.Ι.Ε.Κ. Καστοριάς και τους φίλους για την προσφορά του ποσό των 200 € στο Σωματείο μας στη μνήμη των μελών της Φωτογραφικής Λέσχης Αλεξάνδρας Βλάχου και Κώστα Πλούσιου.
Η ευαισθησία σας σε θέματα που αφορούν την ευάλωτη κοινωνικά ομάδα των ατόμων με αναπηρία, μας βρίσκει συνοδοιπόρους στην υλοποίηση και του δικού μας οράματος για μια κοινωνία που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους.
Είμαστε ευγνώμονες για την στήριξη σας και η ευγνωμοσύνη αυτή είναι ειλικρινής και διαρκής.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Κώστα Πλούσιο που βίωνε την αναπηρία με τον δικό του τρόπο και το παραθέτουμε στη μνήμη του.
Το δεξί μου πόδι
Έχουν περάσει 26 χρόνια από το πολύ άσχημο ατύχημα που μου είχε συμβεί. Το δεξί μου πόδι έγινε αμέτρητα κομμάτια λίγο πάνω από την άρθρωση της ποδοκνημικής. Ξαφνικά από πρωταθλητής στο Μαραθώνιο και δεινός ορειβάτης, βρέθηκα σε ένα κρεβάτι στον Άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη. Γλίτωσα την αναπηρική καρέκλα στο τσαφ. Τέσσερις μήνες με σίδερα και δεκατέσσερις με πατερίτσες.
Από τότε ζω καθημερινά με τον πόνο από το πρωί ως το βράδυ. Η αγκύλωση και η σοβαρή μετατραυματική αρθρίτιδα είναι αδυσώπητες. Αναγκάστηκα να ψάξω άλλους τρόπους για να γυμνάζομαι. Βρήκα πολλούς είναι η αλήθεια. Πονώντας πάντα φυσικά. Όλα αυτά όμως μου άλλαξαν τη σκέψη. Άρχισα να εκτιμώ περισσότερο τη ζωή και να λέω πιο συχνά ευχαριστώ. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που υποφέρουν πολύ περισσότερο από εμένα μετά από σοβαρά ατυχήματα!
Ποτέ δεν μπήκα στη λογική του «υπάρχουν και χειρότερα»…
Μην το βάλετε πότε κάτω.
Ό,τι κι αν σας συμβεί (το απεύχομαι).
Ο άνθρωπος έχει αστείρευτη δύναμη!
Ευτυχείτε!
Κώστας Πλούσιος
Μετά τιμής
