Όταν ήμουν φοιτητής άκουγα συνεχώς το δάσκαλο μου να επιμένει:
“δεν φτάνει να ξέρεις να χορεύεις, πρέπει να έχεις και ήθος στο χορό σου…“,
μια φράση αόριστη στ’ αυτιά μου, αφού τότε δεν είχα την εμπειρία να καταλάβω το νόημα της !!!
Στα χρόνια που πέρασαν και στην πορεία της επαγγελματικής μου καριέρας, άρχισα να διαχωρίζω στο μυαλό και στην ψυχολογία μου ότι είναι άλλο πράγμα να ακολουθώ καθορισμένο βηματολόγιο σε ένα συγκεκριμένο ρυθμικό σχήμα και άλλο να χορεύω.
Τότε άρχισα να αντιλαμβάνομαι κάποιες έννοιες του τι μπορεί να σημαίνει χορευτικό ήθος:
* πρέπει να δίνω χώρο και χρόνο σε όλους να περάσουν από την τιμητική θέση του χορευτικού κύκλου… αυτή του πρωτοχορευτή!
* όταν χορεύει άλλος μπροστά τον συνοδεύω υποστηρικτικά, ακόμη κι αν θέλει να χορέψει με άλλο τρόπο το χορό… το σέβομαι, δεν κάνω υποδείξεις ούτε κάνω μόνος μου το δικό μου βήμα προσβάλλοντας τον επιδεικτικά!
* όταν υπάρχουν μεγαλύτεροι σε ηλικία έχουν πάντα προτεραιότητα, σέβομαι την επιθυμία τους να χορέψουν ακόμη και αν ορισμένες φορές προσπεράσουν με αγένεια τη σειρά μου!
* αν επιλέξω να είμαι μαθητής δύο ή περισσοτέρων δασκάλων οφείλω να προσαρμόζομαι κάθε φορά στον τρόπο διδασκαλίας τους!
* όταν είμαι μέλος μιας χορευτικής ομάδας παρακολουθώ κάθε μάθημα επιμελώς και δεν είμαι συνεπής μόνο στην προετοιμασία των παραστάσεων!
* σέβομαι τον κάθε χορευτή ανεξάρτητα με την ικανότητα ή την αντίληψη του, όλοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα της συμμετοχής στον χορευτικό κύκλο!
* αποδίδω τα μέγιστα ανεξάρτητα σε ποιο χώρο πραγματοποιείται η παράσταση, σέβομαι το παρευρισκόμενο κοινό που με τιμά με την παρουσία του και με ανταμείβει με το χειροκρότημα του!
* με την κάθε πράξη μου (είτε θετική, είτε αρνητική) εκπροσωπώ το σύνολο της ομάδας μου και όχι τον εαυτό μου!
* όταν παρακολουθώ μια άλλη ομάδα αναγνωρίζω την προσπάθεια που κάνουν οι χορευτές, δεν βιάζομαι να κατακρίνω την εμφάνιση τους… οι χορευτές παρουσιάζουν αυτό που έχουν διδαχθεί και αξίζουν πάντα συγχαρητήρια!
* χορεύω στο πλαίσιο που καθορίζει το τοπικό ιδίωμα και όχι στο πλαίσιο που καθορίζουν οι γνώσεις μου… για παράδειγμα επειδή έμαθα τη «βόλτα» της Κύθνου, δεν σημαίνει ότι θα τη χρησιμοποιήσω όταν ασχολούμαι με τη θεματολογία της Νάξου!
* όταν δεν γνωρίζω κάποιο χορευτικό θέμα, απλώς το παραδέχομαι και προσπαθώ να το μάθω… δεν το υποβαθμίζω υποτιμώντας την αξία του!
Είμαι σίγουρος ότι έχω παραλείψει πολλούς ορισμούς (παραδείγματα) που ίσως συνθέτουν την έννοια του χορευτικού ήθους, αν και ο σεβασμός σε πολλά επίπεδα είναι ευνόητος ως το κοινό χαρακτηριστικό. Για να καταλήξω, το νόημα της όλης τοποθέτησής μου είναι το εξής…
ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ ΤΟΥ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ,
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΗΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
…μια κατάσταση που σαφώς ευθύνεται να δημιουργήσει ο δάσκαλος, αλλά υποχρεούται να ακολουθήσει και ο κάθε μαθητής ξεχωριστά! Η τέχνη της διδακτικής είναι αμφίδρομη… αυτή είναι και η μαγεία της!
Λάκκας Θανάσης-Καθηγητής Φ.Α.Α. – Μουσικός
