Οι σαλάτες είναι ιδανικές τόσο για να ανοίξουν ένα γεύμα – από το καθημερινό οικογενειακό μέχρι και το πιο επίσημο – όσο και για να το κλείσουν, ενώ, ανάλογα με τα υλικά τους, μπορούν ακόμη και να πάρουν επάξια και ισάξια τη θέση του μεσημεριανού ή του βραδινού.
Μπορεί να είναι ωμές, βραστές, ψητές, δροσερές ή χλιαρές. Είναι οπωσδήποτε θρεπτικές και υγιεινές, σίγουρα περισσότερο από ένα μπέργκερ, παραδείγματος χάριν. Μπορεί να είναι απόλυτα διαιτητικές αλλά προσφέρονται και για πιο λιχούδικες καταστάσεις. Τέλος, η τεράστια ποικιλία των κηπευτικών κάθε εποχή δίνει ιδέες για άπειρες σαλάτες.
Τώρα που είμαστε για τα καλά σε φθινοπωρινή διάθεση οι πράσινες σαλάτες κάθε είδους επιστρέφουν φουριόζες με δεκάδες παραλλαγές.
Φθινοπωρινή σαλάτα με ψητά αχλάδια, ψητό ταλαγάνι και μαύρες φακές
Αφού πλύνουμε καλά 100 γρ. μαύρες φακές beluga (βλ. tips) κάτω από τρεχούμενο νερό, τις βάζουμε σε κατσαρόλα με 1 μικρό ξερό κρεμμύδι, 1 σκ. σκόρδο ολόκληρη και 2 κλωνάρια θυμάρι ή δενδρολίβανο. Φέρνουμε σε βρασμό, χαμηλώνουμε τη φωτιά σε μέτρια προς χαμηλή και σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Δεν τις αφήνουμε να χυλώσουν: τις θέλουμε σπυρωτές, σαν ρύζι. Τις στραγγίζουμε, αφαιρούμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και το θυμάρι, τις βάζουμε σε μεγάλο μπολ και τις κρατάμε στην άκρη.
Όση ώρα βράζουν οι φακές ετοιμάζουμε το dressing: σε ένα μπολ βάζουμε ½ μικρό ξερό κρεμμύδι shallot (ασκαλώνιο – βλ. tips) κομμένο σε πολύ μικρούς κύβους, 1 κ.γλ. μουστάρδα της αρεσκείας μας, 1 κ.γλ. καλής ποιότητας ξίδι από κόκκινο ή λευκό κρασί ή το ισπανικό Jerez, τον χυμό από ½ μικρό λεμόνι, 1 κοφτό κ.γλ. κύμινο σε σκόνη, αλατοπίπερο και εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε με το σύρμα για να ενοποιηθούν τα υλικά. Στο μπολ με τις φακές προσθέτουμε 100 γρ. τρυφερές πρασινάδες της αρεσκείας μας (ρόκα και βαλεριάνα για μένα, αλλά μπορείτε να βάλετε όποιο άλλο είδος θέλετε π.χ. λόλα, σπανάκι, φύλλα μουστάρδας, κ.λπ.). Περιχύνουμε με το dressing, ανακατεύουμε πολύ καλά και μεταφέρουμε στο σκεύος σερβιρίσματος.
Κατόπιν πλένουμε και κόβουμε σε κυδωνάτες φέτες πάχους περίπου 2 εκ. ένα αχλάδι (βλ. tips), αξεφλούδιστο για μένα, αλλά εάν προτιμάτε, ξεφλουδίστε το. Ζεσταίνουμε καλά ένα σχαροτήγανο, προσθέτουμε ελάχιστο ελαιόλαδο και ψήνουμε τα αχλάδια μέχρι να αποκτήσουν τις χαρακτηριστικές χαρακιές από τις ραβδώσεις του τηγανιού, να μαλακώσουν, να τρυπιούνται αλλά να μην λιώσουν. Τα αφαιρούμε από το σκεύος, τα αλατοπιπερώνουμε ελαφρά και τα τοποθετούμε πάνω από τα φύλλα της σαλάτας με τις φακές. Στη θέση τους στο σχαροτήγανο βάζουμε 2 φέτες από ταλαγάνι (βλ. tips) πάχους περίπου 1 εκ. και τις ψήνουμε και αυτές μέχρι να κάνουν εξωτερική κρούστα και να ζεσταθούν μέσα. Τις τοποθετούμε ανάμεσα από τα αχλάδια και σερβίρουμε τη σαλάτα αμέσως, πριν κρυώσει το τυρί.
Tips
- Οι μαύρες φακές ονομάζονται beluga επειδή, πράγματι, μοιάζουν στην όψη με χαβιάρι, έχουν λεπτό άρωμα και ιδιαίτερα υψηλή θρεπτική αξία. Βεβαίως, μπορείτε να βάλετε όποιο είδος σας βρίσκεται.
- Τα ασκαλώνια – shallots στα αγγλικά και échalotes στα γαλλικά – είναι μικρά μακρόστενα κρεμμύδια με λεπτό άρωμα και αρκετά λιγότερο έντονη γεύση. Είναι ιδανικά για τα dressings στις πράσινες σαλάτες. Επειδή όμως δεν τα βρίσκουμε και τόσο εύκολα, μπορείτε να βάλετε κοινό ξερό κρεμμύδι. Το παν είναι να το κόψετε σε μικροσκοπικούς κύβους.
- Αγαπώ ιδιαιτέρως τα αχλάδια ποικιλίας Abate Fetel γιατί είναι πολύ αρωματικά, δεν είναι στυφά και κρατάνε, συγχρόνως, το σχήμα τους όταν ψήνονται. Όποια ποικιλία διαλέξετε, φροντίστε να είναι ώριμα, ζουμερά και νόστιμα.
- Το μεσσηνιακό ταλαγάνι είναι από τα πλέον αγαπημένα μου τυριά για ψήσιμο ή σαγανάκι γιατί είναι νόστιμο, όχι υπερβολικά αλμυρό και δεν διαλύεται εύκολα όταν ψηθεί. Άλλο αγαπημένο τέτοιου είδους τυρί είναι το μαστέλο από τη Χίο. Το κυπριακό χαλούμι είναι μια ακόμη επιλογή.
