Τα πήγαινε-έλα στο σαλόνι, στον δρόμο ή αλλού κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος είναι κάτι που παρατηρούμε καθημερινά. Πώς εξηγείται, όμως, αυτή συμπεριφορά;
Ίσως να μην το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά, όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, βηματίζετε. Και σαφώς δεν είστε οι μόνοι. Ασχέτως του ποιος βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, για πολλούς από εμάς είναι πραγματικά δύσκολο να μείνουμε σε μια μεριά – αρχίζουμε να μετακινούμαστε, με το τηλέφωνο «βιδωμένο» στο αυτί. Αν και δεν υπάρχει κάποια επίσημη μελέτη για το φαινόμενο αυτό, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για την εξήγησή του.
3 εξηγήσεις για τα πήγαινε-έλα μας:
1. Αύξηση της προσοχής
Για τους περισσότερους, το να περιφερόμαστε στο δωμάτιο ή στον δρόμο μάς επιτρέπει να συγκεντρωθούμε περισσότερο και να βελτιώσουμε τη διαδικασία της σκέψης μας κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος. Η κινητική δραστηριότητα όπως το περπάτημα ενεργοποιεί την επαγρύπνηση του εγκεφάλου και κρατάει ζωντανή την προσοχή, σύμφωνα με τον Christophe Haag, ερευνητή Κοινωνικής Ψυχολογίας και ειδικό στον τομέα των συναισθημάτων. Σε μελέτη του 2015, Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κίνηση ευνοούσε τη συγκέντρωση σε παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
2. Συναισθηματική αποφόρτιση
Ας μην ξεχνάμε ότι το περπάτημα επιτρέπει να διοχετευθεί η ενέργεια, ή και η ένταση. Όπως, λόγου χάρη, όταν κάποιος περιμένει ένα τηλεφώνημα και κάνει κύκλους επειδή νιώθει την ανάγκη να κάνει κάτι, παρατηρεί ο Jean-Jacques Temprado, καθηγητής στο Ινστιτούτο των Επιστημών της Κίνησης στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille.
Μια εκατοστή βήματα κατά τη διάρκεια ενός τηλεφωνήματος μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην «εκκένωση» ενός μεγάλου φορτίου συναισθημάτων που σχετίζονται με τον συνομιλητή ή με το θέμα της συνομιλίας. «Την Προϊστορική εποχή, οι πρόγονοί μας άνθρωποι των σπηλαίων είχαν ήδη υιοθετήσει το βάδισμα για να ‘αδειάζουν’ το στρες που ένιωθαν μπροστά στον κίνδυνο», υπογραμμίζει ο Christophe Haag. «Όσο πιο σημαντικά είναι τα συναισθηματικά συμφραζόμενα, τόσο πιο πολύ έχουμε την τάση να κινούμαστε», προσθέτει η Marion Luyat, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Lille. Ο μηχανισμός είναι απλός: Αν το διακύβευμα του τηλεφωνήματος είναι μεγάλο, αν ο ένας συνομιλητής αισθάνεται άβολα, είναι αγχωμένος ή ψεύδεται στον άλλο, το μυαλό βρίσκεται σε κατάσταση «γνωστικής υπερφόρτωσης», συμπληρώνει ο καθηγητής Haag. Προκειμένου να αποφορτιστεί, θα τονώσει κάποια μέρη του σώματος, όπως τα πόδια, κι έτσι θα αρχίσουμε να κινούμαστε. Το βάδισμα μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να αποφορτισθούμε από κάποια ανυπομονησία.
3. Μίμηση του συνομιλητή
Χωρίς να το συνειδητοποιεί, ο εγκέφαλος μπορεί να συλλάβει στοιχεία που υποδεικνύουν μια κίνηση στον συνομιλητή μας και προκαλεί τη λεγόμενη μετατόπιση. «Είναι αυτό που ονομάζουμε συναισθηματική ‘μόλυνση’» (με την έννοια της ασυναίσθητης μετάδοσης), εξηγεί ο Christophe Haag. Από πλευράς του, ο καθ. Temprado υποθέτει κάποιο στοιχείο ενσυναίσθησης προς το άτομο που βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Κάτι ανάλογο, άλλωστε, παρατηρείται και σε συνομιλίες που εξελίσσονται πρόσωπο με πρόσωπο: «Αν αναλύσουμε τις αλλαγές θέσης και τις συμμετρίες κινήσεων δύο ατόμων που συζητούν από κοντά, αντιλαμβανόμαστε ότι συγχρονίζουν ασυνείδητα τη στάση του σώματός τους και τις χειρονομίες τους».
mikropragmata.lifo.gr
