Τι μπορεί να συνδέει μια μηχανικό κι έναν πυροσβέστη με έναν διαγωνισμό μελιού που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο; Πρόκειται για δύο ανθρώπους που παράγουν premium προϊόντα μελιού και οι οποίοι κατάφεραν να κερδίσουν μετάλλια στον 1ο διαγωνισμό μελιού που διοργανώθηκε στο Λονδίνο πριν από λίγες εβδομάδες. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 150 επιχειρήσεις παραγωγής μελιού από κάθε γωνιά του πλανήτη, εκ των οποίων οι 17 από την Ελλάδα, ενώ οι κριτές προέρχονταν από 12 διαφορετικές χώρες.
«Δοκιμάστηκαν μέλια πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουμε εμείς συνηθίσει να γευόμαστε», τόνισε στην «Κ» ο κ. Γιώργος Κουβέλης διοργανωτής του διαγωνισμού londonhoneyawards (www.londonhoneyawards.com), ο οποίος περιλαμβάνει δύο κατηγορίες: την κατηγορία ποιότητας και την κατηγορία design packaging. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ηταν πριν από οκτώ χρόνια, όταν η κ. Ελένη Πλαχούρα, πολιτικός μηχανικός και ο κ. Βασίλης Ρήτας, μηχανολόγος μηχανικός, αποφάσισαν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα, κατά κάποιον τρόπο. «Είχαμε δουλειά, δεν ήταν ότι ψάχναμε επαγγελματική διέξοδο αλλά δεν μας άρεσε η ζωή που κάναμε. Ο Βασίλης βοηθούσε σε μια μελισσοκομική μονάδα και έτσι γνώριζε κάποια πράγματα», διηγείται η κ. Πλαχούρα. Οταν το ζευγάρι αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μελισσοκομία παρακολούθησαν ένα χρόνο μαθήματα-σεμινάρια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έμαθαν τα πάντα για τις μέλισσες.
Κάπως έτσι άπλωσαν τις κυψέλες τους στα βουνά της Ηπείρου, «κυνηγώντας τις νομές, τα σημεία δηλαδή όπου η φύση δίνει νέκταρ και μελίτημα», λέει η μελισσοκόμος. Η επωνυμία Nomad των μελιών που παράγουν προκύπτει ακριβώς από το γεγονός της νομαδικότητας των κυψελών τους, τις οποίες οι ίδιοι μεταφέρουν από τόπο σε τόπο ή ακριβέστερα από βουνό σε βουνό. Τα σταθερά τους μελίσσια είναι λίγα για να υπάρχει μια «μαγιά» προϊόντος αν όλα πάνε στραβά και βρίσκονται τοποθετημένα κοντά στον χώρο συσκευασίας, ένα υπερσύγχρονο εργαστήριο τον οποίο οι μελισσοκόμοι έφτιαξαν με δικά τους έξοδα. «Μπορούσες να επιδοτηθείς μόνο ως παραγωγός ή μόνο ως τυποποιητής. Δεν υπήρχε πρόγραμμα επιδοτούμενο για να κάνουμε αυτά που εμείς θέλαμε και έτσι χρηματοδοτήσαμε μόνοι μας τη μονάδα», λέει η κ. Πλαχούρα. Το ζευγάρι των μελισσοκόμων έχει αναλάβει και τη λιανική πώληση των προϊόντων του, στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. «Είναι δύσκολο και κουραστικό μαζί με όλα τα άλλα που πρέπει να γίνουν. Ομως έτσι γνωρίζουμε σχεδόν όλους όσοι τρώνε το μέλι μας» καταλήγει γελώντας.
Ο κ. Βασίλης Ζαβούνης είναι πυροσβέστης, αλλά ταυτόχρονα και καλλιεργητής λεβάντας και παραγωγός κρέμας μελιού λεβάντας και άλλων «παράξενων» μελιών (όπως μέλι με φασκόμηλο και μέλι με εχινάκεια) με την επωνυμία VORIA XORA. Το 2014 αποφάσισε με τη γυναίκα του Κατερίνα να καλλιεργήσουν βιολογική λεβάντα σε ένα χωράφι 12 στρεμμάτων στη Δράμα ώστε να παράγουν αιθέριο έλαιο. Σύντομα, όμως, παρατήρησαν ότι στις μέλισσες άρεσε ιδιαίτερα η λεβάντα και έτσι εγκατέστησαν μελίσσια κοντά στην καλλιέργεια.
«Η κρέμα λεβάντας γίνεται με τη μέθοδο λεπτοκρυστάλλωσης. Επειδή το ανθόμελο κρυσταλλώνει γρήγορα, με αυτή τη μέθοδο που δεν αλλάζει τη χημική σύσταση διατηρείται περισσότερο καιρό», λέει ο κ. Ζαβούνης.
Και οι δύο εταιρείες έστειλαν δείγματα του μελιού τους συνοδευόμενα από χημικές αναλύσεις στον διαγωνισμό στο Λονδίνο και απέσπασαν η πρώτη (Νomad) χρυσό και η δεύτερη (VORIA XORA) ασημένιο βραβείο.
Καθημερινή
