Ήρθε πάλι αυτή η εποχή του χρόνου, που οι άνθρωποι έρχονται και μας επισκέπτονται.
Μας κοιτάνε, μας περιεργάζονται..
Μας ξανακοιτάνε και ψάχνουν το πιο χαριτωμένο από εμάς. Το πιο τσαχπίνικο!
Κι εμείς..
Εμείς κουνάμε ουρές κι ανοιγοκλείνουμε ματάκια.
Κοιτάμε ικετευτικά και προσπαθούμε να γίνουμε το εκλεκτό που θα πάρουν κάποια ανθρώπινα χέρια μαζί τους.
Οι άλλοι..
Όχι εγώ. Εγώ ξέρω. Το έζησα ξανά και ξανά και δεν θέλω άλλο.
Γι’αυτό ούτε χάδια ζητάω, ούτε ουρά κουνάω, ούτε ματάκια ανοιγοκλείνω μπας και με συμπαθήσουν.
Δεν θέλω να με συμπαθήσουν οι άνθρωποι.
Κάποτε πίστευα σ’ εκείνους.
Πίστευα στην αγάπη και την καλοσύνη τους. Μόνο που τώρα, έχω δυο πόδια χτυπημένα που με πονάνε και δεν απολαμβάνω τις βόλτες μου από την πρώτη φορά που με πέταξαν έξω από ένα αυτοκίνητο.
Καλοκαίρι ήταν θαρρώ, γιατί έκανε ζέστη και περιφερόμουν για μέρες μέχρι κάποιος άνθρωπος να με βρει και να με βοηθήσει.
Και ξαναπίστεψα στην αγάπη και στην καλοσύνη τους. Ξαναπίστεψα στους ανθρώπους κι είπα δεν μπορεί, εκείνοι ήταν η εξαίρεση. Και μπήκα σε ένα καινούριο σπιτικό. Κι όσο μεγάλωνα, ένιωθα παρείσακτος. Κι όσο πέρναγε ο καιρός, ένιωθα πως τους ήμουν βάρος.
Ξαφνικά δεν τους έκανα για μέσα το σπίτι. Και δεν με χάιδευαν πια. Και στα γρήγορα με ξεφορτώνονταν με λίγο φαγητό και λίγο νερό.
Δεν πειράζει… είχαν δουλειά.. τους καταλάβαινα.
Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν εκείνο το χαρτί που μου κρέμασαν στο λαιμό πριν με δέσουν σ’ ένα δέντρο. ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΡΩΝΕΙ.
Κι αφού ήμουν ήσυχος και δεν λέρωνα γιατί με ξεσπίτωσαν οι άνθρωποι για δεύτερη φορά;
Δεν είμαι λούτρινο κουκλάκι για να με στείλετε στην ανακύκλωση όταν σας περάσει η κάψα σας για εμένα.
Δεν είμαι αντικείμενο να με παρατάτε μόνο σε ένα σπίτι.
Δεν είμαι «κάτι» για να χαρούν τα παιδιά σας ή οι γονείς σας ή το ταίρι σας!
Είμαι σκύλος κι έχω ψυχή!
Επίσης έχω ανάγκες!
Ξέρω να αγαπώ χωρίς όρια, ξέρω να καταλαβαίνω χωρίς να μιλώ τη γλώσσα σας. Ξέρω να σας νιώθω και να είμαι πιστός.
Μα δεν είμαι «κάτι» με ημερομηνία λήξης. Δεν είμαι εποχιακός.
Είμαι μια σχέση διαρκείας.
Δεν είμαι για χάδια το χειμώνα και για εγκατάλειψη το καλοκαίρι που δεν θα έχετε τι να με κάνετε και θα είμαι εμπόδιο στις διακοπές σας.
Δεν είμαι για αγκαλιές για λίγο και μετά να με παρατάτε.
Δεν είμαι σχέση περιστασιακή για να γεμίζετε τις ενοχές σας και να βγάζετε φωτογραφίες μαζί μου!
Είμαι σχέση ζωής! Και η ζωή μου, θα εξαρτάται από εσάς.
Γι’αυτό σας λέω άνθρωποι, προχωράτε παρακάτω…
Δεν είμαι εγώ για να εξιλεωθείτε για τις ώρες που δουλεύατε και δεν περάσατε με τα παιδιά σας.
Δεν είμαι εγώ για να κάνετε πρόβα αν ταιριάζετε με τον καλό σας ή την καλή σας και μετά να με παρατήσετε.
Δεν είμαι εγώ για μοντέλο στο Instagram σας και μετά να με ξεχνάτε.
Μην με διαλέγετε. Καλύτερα στο κρύο και τη μοναξιά που ξέρω παρά στο παραμύθι σας που θα τελειώσει μαζί με τις μέρες των Χριστουγέννων.
Μα να, αν με διαλέξετε.. σας παρακαλώ όχι άλλες κλοτσιές στα πόδια.
Όχι άλλα χαρτιά στο λαιμό..
Μόνο αγάπη!
Γιατί κι εγώ αυτό έχω μόνο να σας δώσω, αγάπη.
Με εκτίμηση,
Ο σκύλος που ίσως διαλέξετε για Χριστουγεννιάτικο δώρο..
Σοφία Παπαηλιάδου
