Παρατηρώντας τα παιδιά καθημερινά βλέπουμε πόσο έχει μειωθεί η προσοχή τους στα μαθήματα και στο διάβασμα γενικότερα. Είναι τα ίδια παιδιά που μπορούν ώρες να είναι αφοσιωμένα σε μια οθόνη κι όμως να αδυνατούν να μείνουν συγκεντρωμένα μπροστά στα βιβλία τους. Γενιές της τεχνολογικής εποχής! Ζουν σ’ ένα κόσμο βομβαρδισμένο από εικόνες και πληροφορίες που τους παρουσιάζονται μπροστά τους με απίστευτες ταχύτητες όποια ώρα τις αναζητήσουν!
Με το πάτημα ενός κουμπιού λαμβάνουν απαντήσεις χωρίς να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί. Δεν μπαίνουν στη διαδικασία να μελετήσουν κείμενα απλά εντοπίζουν με το βλέμμα τους τίτλους, προτάσεις, σημεία που τραβούν την προσοχή τους. Το λεξιλόγιό τους είναι φτωχό, έχουν ξεχάσει να μιλούν με ολοκληρωμένες προτάσεις και η φαντασία τους έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Τα περισσότερα παιδιά σήμερα δε συναντιούνται για να παίξουν, να αστειευτούν, να μιλήσουν.
Ακόμα κι όταν είναι σε παρέες μιλούν μέσα από τις οθόνες τους! Τα παιδιά μας χρειάζονται όρια και επιλογές. Έχουν ανάγκη από διάλογο και συζήτηση. Θέλουν να τα ακούμε, να τους αφιερώνουμε τον χρόνο μας και να είμαστε κοντά τους να τους λύνουμε τις απορίες τους. Τα ίδια μπορούν να ξαναβάλουν το σωστό διάβασμα στη ζωή τους ξεκινώντας να διαβάζουν βιβλία που τα επιλέγουν μόνα τους και τα ευχαριστούν.
Ας μην είναι τα πρώτα μας δώρα οθόνες κάθε λογής. Ας τους χαρίσουμε λογοτεχνικά βιβλία για να εμπλουτίσουμε τη φαντασία τους. Ας σταθούμε δίπλα τους με περίσσια αγάπη. Χρειάζεται προσπάθεια και υπομονή από μέρους μας για να δούμε στο μέλλον να “καρποφορούν” οι ζωές των παιδιών μας!
Δέσποινα Χατζάκη
