Η ζωή δεν είναι ποτέ εύκολη ούτε έρχεται με ακριβείς οδηγίες. Συνεχώς παθαίνουμε και μαθαίνουμε, κάνουμε λάθη, πέφτουμε και σηκωνόμαστε και προσπαθούμε ν’ απολαμβάνουμε τις όμορφες στιγμές που μας έρχονται ή που κερδίζουμε μετά από σκληρούς αγώνες και πολλά μαθήματα.
Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι η ζωή δε μας ρίχνει στη μάχη άοπλους και γυμνούς. Μας εξοπλίζει με όπλα που μπορεί να μη βλέπουμε ή να μην αγγίζουμε, είναι όμως παντοδύναμα κι άμα μάθουμε να τα αξιοποιούμε σωστά, μπορούν να μας βγάλουν σχεδόν πάντα νικητές.
Τα πιο δυνατά αόρατα όπλα που έχουμε, λοιπόν, είναι το χιούμορ, τα όνειρα κι η ελπίδα. Αυτά τα τρία και με αυτή τη σειρά μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε τη δύσκολη πλευρά της ζωής με άλλο, θετικό ή ακόμη και τρελό μάτι.
Το χιούμορ είναι στάση ζωής. Δηλαδή το ν’ αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες, τις αναποδιές, τις τρικλοποδιές και τους κακούς ανθρώπους στη ζωή με χιούμορ είναι ολόκληρη επιστήμη και φιλοσοφία την οποία πρέπει να εξασκήσεις. Το χιούμορ είναι πραγματικά η απάντηση σ’ όλα τα κακά που έρχονται και μας βρίσκουν. Δείχνουν ένα επίπεδο ανωτερότητας, εξυπνάδας, ελκυστικότητας και δύναμης.
Ακόμη κι αν μόνοι μας κλαίμε, στον «εχθρό» δεν πρέπει να δείχνουμε ποτέ πόσο πολύ μας πόνεσε και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το κάνουμε απ’ το να του απαντήσουμε μ’ ένα καυστικό σχόλιο ή με ένα χαμόγελο. Είναι ένα είδος άμυνας το χιούμορ. Είναι μια αόρατη πανοπλία που ανακόπτει την κακία που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε καθημερινά, από ανθρώπους στη δουλειά, στα προσωπικά μας ή απλά από αγνώστους με κακή διάθεση.
Το δεύτερο όπλο που έχουμε είναι τα όνειρα. Όχι αυτά που κάνουμε με κλειστά τα ματιά, αλλά αυτά που κάνουμε λίγο πριν τα κλείσουμε. Τα όνειρα μας βγάζουν για λίγο απ’ την γκρι πραγματικότητα και μας βάζουν σε χρωματιστούς καμβάδες. Μας πάνε εκεί που θέλουμε, μας δίνουν κίνητρο να είμαστε δυνατοί και να παλεύουμε κόντρα στις δυσκολίες.
Μας κρατούν σε μια σωστή πορεία, χωρίς να χαραμίζουμε τον εαυτό μας σε ουσίες και λάθος καταστάσεις. Θέλουμε κόπο για να πετύχουμε την καριέρα ή τη ζωή που ονειρευόμαστε να έχουμε, όμως, η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στο όνειρο, με τα πάνω και τα κάτω μας, είναι τελικά πιο ωραία απ’ το τέρμα.
Και για τρίτο όπλο μας έχει δοθεί η ελπίδα. Κάποιοι πιο απογοητευμένοι την ελπίδα δεν τη συμπαθούν καθόλου. Τη θεωρούν παραπλανητική κι ουτοπική. Όμως, ακόμη κι αυτοί κατά βάθος δε σταματούν ποτέ να ελπίζουν. Δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να ζήσει χωρίς να ελπίζει για κάτι καλύτερο. Το μυαλό θα τρελαθεί γιατί θα βρεθεί χωρίς την ελπίδα, φυλακισμένο και περιορισμένο μέσα σε στενά όρια. Πάντα προσπαθούμε ενώ παράλληλα ελπίζουμε ότι οι προσπάθειές μας θα πιάσουν κόπο κι ότι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα.
Επαναλάβετε μετά από μένα. Χιούμορ, όνειρα, ελπίδα. Χιούμορ, όνειρα, ελπίδα. Ξυπνάμε το πρωί, πίνουμε τον καφέ μας, εξοπλιζόμαστε με τα τρία αυτά όπλα και ξεκινάμε δυναμικά μια καινούρια μέρα.
