“Η ζωή αρχίζει να μετράει από την στιγμή που μαθαίνεις ποιος είσαι πραγματικά.”
Όταν δεν νοιάζεσαι καθόλου ποιος είναι ο άλλος.
Όταν θα καταλάβεις ότι η μόνη γνώμη που μετράει πραγματικά είναι η δική σου κι όχι των άλλων.
Όταν αντιληφθείς ότι σήμερα είμαστε κι αύριο μπορεί να μην είμαστε.Να ξέρεις ότι όλοι είμαστε στον κόσμο μας και καλά κάνουμε.
Κι ο κόσμος του καθενός είναι μοναδικός.
Άλλα μετράνε για εμένα κι άλλα για εσένα.
Δεν με νοιάζει αν είσαι κοντός, ψηλός, φτωχός ή πλούσιος, δεν προσαρμόστηκα ποτέ στα κοινωνικά στάτους.
Το δικό μου στάτους αγρυπνάει στο προσκέφαλο της καρδιάς και της κάθε καρδιάς που αξίζει και ανασαίνει μέσα μου.
Κι αν δεν αξίζεις για μένα δεν μπορείς να σταθείς δίπλα μου.
Προσδοκώ το καλύτερο απ’ τους ανθρώπους, γιατί διαλέγω τους καλύτερους δίπλα μου.
Γιατί διαλέγω αυτούς που αγαπάνε βαθιά και δίνουν απλόχερα την αγάπη τους.
Γεννήθηκα μόνο να αγαπώ, έτσι τουλάχιστον επιζώ.
Μεγάλωσα και δεν μπορώ να κρατάω δίπλα μου τους ανθρώπους με το στανιό.
Δεν θέλω να τους πληγώνω, δεν θέλω να με πληγώνουν.
Θέλω να μοσχομυρίζει η ψυχή τους χαρά όταν βρίσκονται δίπλα μου.
Βαρέθηκα να εξηγώ ποια είμαι, τι κάνω, τι δεν κάνω.
Είναι που μετράω πλέον την ψυχή μου με αγάπη, με γνώση και χαμόγελα.
Και θέλω να είμαι πάντα ο εαυτός μου, γιατί δεν θέλω να ψαλιδίζω την ψυχή μου για χάρη κανενός.
Μέσα από τις πιο μοναχικές μου στιγμές έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου και την ζωή.
Έμαθα να μοιράζομαι, να κλαίω χωρίς να λυπάμαι και να γελάω με την ψυχή μου
Μου αρέσει η τρέλα και οι άνθρωποι που τσαλακώνονται.
Γιατί το δικό μου πάθος δεν έλκεται απ’ την αδιαφορία, ούτε τα ημίμετρα.
Ούτε σέρνεται στην δύνη και στην κάθε δύνη που την επιθυμεί.
Δεν είμαι αυτή που δεν θα επιθυμείς, ούτε αυτή που φαντάζεσαι.
Άλλωστε ποτέ δεν ήμουνα αυτή που επιθυμούν οι άλλοι.
Προτιμώ να είμαι αυτή που επιθυμώ εγώ κι αυτήν ακριβώς που δεν φαντάζεσαι!
Ηρώ Αναστασίου
