Δεσμούς μονάχα με τους πιο κοντινούς φίλους μας καταφέραμε να διατηρήσουμε εν μέσω πανδημίας, πράγμα το οποίο είναι σημαντικό. Παρόλα αυτά, συνειδητοποιήσαμε κιόλας, πόσο σημαντικοί ήταν και άλλοι άνθρωποι στη ζωή μας, με τους οποίους δεν ήμασταν τόσο κοντά. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι συνάδελφοί μας ή όσοι θα βλέπαμε σε ένα μπαρ και θα χαιρετούσαμε αγκαλιάζοντάς τους ένα φυσιολογικό Σάββατο.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουμε χάσει χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως. Φίλοι μας ήταν κάποτε περισσότερα άτομα, με τα οποία κάναμε πράγματα όπως το να επισκεπτόμαστε μαζί όλα τα νέα εστιατόρια. Το ίδιο ισχύει και για συναδέλφους που δεν γνωρίζαμε καλά και με τους οποίους, ωστόσο, κουβεντιάζαμε στην κοινόχρηστη κουζίνα. Το βάθος και η ένταση αυτών των σχέσεων ποικίλλει πολύ, αλλά αυτοί οι άνθρωποι ήταν, όπως και να έχει σε έναν βαθμό, φίλοι μας, και δεν υπήρχε κάποιος τρόπος αντικατάστασης αυτών εν μέσω πανδημίας.
Εργαλεία όπως το Zoom και το FaceTime, φάνηκαν σίγουρα χρήσιμα για τη διατήρηση στενότερων σχέσεων, όμως δεν ήταν ικανά τελικά να επαναφέρουν εκ νέου κοινωνική γαλήνη.
Με άλλα λόγια, λοιπές σχέσεις με ανθρώπους χάθηκαν ως επί το πλείστον. Η πανδημία εξαφάνισε ολόκληρες κατηγορίες φιλίας.
Για παράδειγμα, πολλά άτομα που βλέπαμε σπανίως, όπως ο τύπος που ήταν δίπλα μας στο ασανσέρ ή το γυμναστήριο δεν είναι πια κοντά μας.
Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης αποτυπώνονται σε παραπάνω από ένα επίπεδα.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, η απώλεια των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων στο φυσικό εργασιακό χώρο, μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες προσαρμογής σε νέους εργαζομένους. Επίσης, είναι δυνατόν να υπάρξουν εξαιτίας αυτής προβλήματα στην πρόοδο των εργαζομένων.
Σημαντικότερα, όμως, φαίνεται να είναι τα ψυχολογικά αποτελέσματα της απώλειας αυτών των δεσμών. Χωρίς αυτούς, οι άνθρωποι βυθιζόμαστε σε κλειστά δίκτυα.
Η τακτική αλληλεπίδραση με άτομα εκτός του κλειστού μας κύκλου «μας κάνει να νιώθουμε περισσότερο σαν μέρος μιας κοινότητας ή μέρος ενός συνόλου», λέει ο Gillian Sandstrom, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Essex.
Η απώλεια, μάλιστα, αυτών των αλληλεπιδράσεων μπορεί να είναι ένας λόγος για την ανάπτυξη των θεωριών συνωμοσίας στο Διαδίκτυο. Η συνωμοσία οφείλεται εν μέρει στην απομόνωση.
Καθώς περισσότεροι άνθρωποι αναμένεται να εμβολιαστούν μέσα στο επόμενο διάστημα, περισσότεροι θα είναι κιόλας αυτοί που θα αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους. Παράλληλα και σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η παρατεταμένη ανάπαυλα αναμένεται να δώσει στους ανθρώπους μια βαθύτερη κατανόηση του πόσο ζωτικής σημασίας είναι οι φιλίες όλων των τύπων για την ευημερία μας.
Eίθε το τέλος της απομόνωσής μας να είναι η αρχή για μερικές όμορφες φιλίες!
The Atlantic – parallaximag
