Μπορεί η Καστοριά να βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στις πρώτες γραμμές της ειδησεογραφίας, εξαιτίας της βεβήλωσης του Μνημείου του Ολοκαυτώματος από αγνώστους, ωστόσο το περιστατικό δεν αποτυπώνει την αληθινή εικόνα της περιοχής.
Αποστομωτική απάντηση στους ξενόφοβους, τους μισαλλόδοξους και τους ρατσιστές, όχι μόνο της τοπικής κοινωνίας, δίνει η θερμή υποδοχή που είχαν τρία ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στη χορωδία του μεγαλύτερου πολιτιστικού συλλόγου της πόλης, που μετρά εκατοντάδες μέλη.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καστοριάς «Αθανάσιος Χριστόπουλος» θα έκανε περήφανο τον ποιητή και Φιλικό, του οποίου το όνομα φέρει. Είναι ο πιο ζωντανός πολιτιστικός πυρήνας της πόλης, με πενηνταμελή χορωδία -η οποία συχνά εμφανίζεται για συναυλίες τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη, αποδίδοντας κυρίως παραδοσιακά τραγούδια-, όσο και τμήματα χορών και εικαστικών (ενηλίκων και παιδικά), φωτογραφίας, παιδικής ζούμπα, λαϊκορεμπέτικης χορωδίας, πλεκτικής και κοπτικής – ραπτικής.
Ο Σύλλογος υποδέχθηκε απροσχημάτιστα στη χορωδία του και στο τμήμα ζωγραφικής προσφυγόπουλα από το Αφγανιστάν. Πριν από λίγες ημέρες, τα παιδιά πήραν μέρος στην πρώτη μεγάλη συναυλία τους, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων.
«Η δομή των ασυνόδευτων ανηλίκων που λειτουργεί στην πόλη μάς ενημέρωσε ότι υπάρχουν τρία παιδιά που ενδιαφέρονται για τη μουσική, παιδιά των οποίων οι γονείς αγνοούνται, είναι σε άλλη χώρα ή δεν βρίσκονται στη ζωή. Το συμβούλιο του συλλόγου δέχθηκε χωρίς συζήτηση την εισήγησή μου. Την ίδια προθυμία έδειξαν όλα τα τμήματα», λέει στην «Εφ.Συν.» η πρόεδρος του Συλλόγου, Αννα Χατζηλεοντιάδου.
«Κάναμε ήδη με την παρουσία των παιδιών μια μεγάλη εκδήλωση στο αμφιθέατρο του ΤΕΙ και θα είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι αν μπορέσουν τα παιδιά αυτά να είναι ξανά μαζί μας στη συναυλία που είναι προγραμματισμένη για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον ερχόμενο Μάιο», σημειώνει.
Εφεση στη μουσική
«Τα τρία παιδιά είχαν εκδηλώσει την αγάπη τους για τη μουσική. Μάλιστα, ο ένας μάζεψε τα χρήματα που τους δίνουμε μηνιαίως (30 ευρώ) και αγόρασε μια κιθάρα για να παίζει. Δεν μπορέσαμε, όμως, να βρούμε εθελοντή δάσκαλο να του κάνει μαθήματα. Ο δεύτερος έμαθε μόνος πιάνο από μια εφαρμογή στο κινητό του και τώρα παίζει στο πιάνο του ξενοδοχείου όπου μένουν. Ο τρίτος έχει πολύ ωραία φωνή και τραγουδά», μας διηγείται η Ελευθερία Αθανασοπούλου, υπεύθυνη της «Ηλιαχτίδας», της δομής του ΔΟΜ στην Καστοριά, που φιλοξενεί από τον Απρίλιο 31 ασυνόδευτα παιδιά, όλα από το Αφγανιστάν.
Η ίδια ευχαριστεί πολύ για την υποδοχή που είχαν τα παιδιά –άλλα τέσσερα βρίσκονται σε ομάδες ζωγραφικής του συλλόγου.
«Γυρνάνε από τα μαθήματα με άλλη διάθεση, άλλο χαμόγελο, είμαστε δε πολύ χαρούμενοι που η υπεύθυνη της χορωδίας θα τους κάνει και ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής. Τώρα το πρόβλημά μας είναι πώς θα βγάλουμε ποδοσφαιρικό δελτίο για άλλα δύο παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο σε τοπική ομάδα, ο ένας μάλιστα είναι πολύ καλός και τον θέλουν και ομάδες από τη Θεσσαλονίκη», σημειώνει.
Πώς όμως έγιναν δεκτά τρία παιδιά από το Αφγανιστάν σε μια χορωδία απαιτήσεων, πώς συνταίριαξαν με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, πώς τραγούδησαν πριν από μερικές μέρες ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα, αν και μουσουλμάνοι;
«Η τέχνη είναι ο καλύτερος τρόπος για την κοινωνικοποίηση», λέει η μαέστρος της χορωδίας Μαρία Βλαχάβα και μας εξηγεί:
«Γενικώς, δεν δέχομαι κάθε μέρα χορωδούς, θέλει δουλειά το συνταίριασμα πενήντα φωνών. Ωστόσο, όλα τα μέλη της χορωδίας αγκάλιασαν αμέσως αυτά τα παιδιά, που δείχνουν ότι χαίρονται όταν είναι μαζί μας και άλλο τόσο χαιρόμαστε κι εμείς αφού, επιπλέον, είμαστε ο λόγος που τους κάνουμε χαρούμενους. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Επέδειξαν εξαιρετική αντίληψη και δούλεψαν πολύ, τόσο που έγραφαν στο κινητό τα κομμάτια που προβάραμε, για να συνεχίζουν τη μελέτη στον ξενώνα τους. Για παιδιά από άλλο πολιτισμό και άλλη γλώσσα, δεν είναι εύκολο να τραγουδάνε ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας ή τα τρία παραδοσιακά τραγούδια που έχουμε στο πρόγραμμά μας, το καστοριανό “Kίνησαν τα καράβια”, το θρακιώτικο “Tι καλά το λέει τ’ αηδόνι” και το “Nερατζολέμονο” από τον Εβρο. Σε τρεις μήνες, έχουμε άλλη εμφάνιση και θα συνεχίσουν να έρχονται, όσο βρίσκονται στη δομή».
efsyn – Έντυπη έκδοση
