Τόσο η πόλη της Καστοριάς, όσο και ο ευρύτερος νομός, πάντοτε είχε να επιδείξει σημαντικές διακρίσεις στον τομέα του αθλητισμού. Αμέτρητες επιτυχίες, επετεύχθησαν από σημαντικούς καστοριανούς αθλητές, σε διαφορετικά αθλήματα, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά.
Τι να πρωτοθυμηθούμε, την κατάκτηση του κυπέλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο το 1980, όπου μια ομάδα ταλαντούχων μα πάνω από όλα γηγενών ποδοσφαιριστών, κατόρθωσαν να επικρατήσουν την υπερομάδα του Ηρακλή, κάνοντας μια ολόκληρη χώρα να χειροκροτήσει και να αποθεώσει την πρώτη μέχρι τότε επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο του κυπελλούχου Ελλάδος; Κάνοντας γνωστή, την πόλη της Καστοριάς σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, για πάνω από 2 συνεχόμενες δεκαετίες;
Την κωπηλασία μας, εκεί όπου αμέτρητοι Καστοριανοί αθλητές, έφεραν κατά την διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών τεράστιες διακρίσεις, τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο, με σημαντικότερη επιτυχία όλων το ολυμπιακό μετάλλιο της Χ. Γιατζιτζίδου στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου;
Για τον χώρο του μπάσκετ, όπου είχαμε και έχουμε την τιμή να καμαρώνουμε για τον μεγαλύτερο κατά πολλούς έλληνα καλαθοσφαιριστή, τον Δ. Διαμαντίδη;
Πολλοί και σημαντικοί οι αθλητές, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποτέλεσαν την καλύτερη και δωρεάν διαφήμιση του τόπου μας για πολλές δεκαετίες. Πολλές και σημαντικές οι διακρίσεις τους, που ποτέ όμως δεν αγκαλιάστηκαν και δεν αναγνωρίστηκαν όπως θα έπρεπε από τους αρμοδίους φορείς. Λαμπρό παράδειγμα των παραπάνω, το γεγονός ότι το κύπελλο Ελλάδος που κατέκτησε η ομάδα μας το 1980, σκουριάζει κάπου σε μια αποθήκη, και δεν κοσμεί ως θα έπρεπε την κεντρικότερη βιτρίνα του Δημοτικού μεγάρου Καστοριάς.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν, πολλά να καταλογιστούν στους επί δεκαετίες αρμοδίους, οι οποίοι, ποτέ δεν τίμησαν και αναγνώρισαν τις αθλητικές επιτυχίες εμπράκτως. Αυτός κατ εμέ, είναι και η βασικότερη αιτία της παρακμής που παρατηρείτε στον τομέα του αθλητισμού τα τελευταία έτη. Στο ποδόσφαιρο, η άλλοτε κραταιά ομάδα των γουναράδων, βρίσκετε στο χείλος του γκρεμού, στην κωπηλασία, ο Ναυτικός όμιλος Καστοριάς, με πολύ αγώνα και προσωπικές θυσίες των διοικητικών του συμβουλίων προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, πάντοτε με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς στήριξη από κανέναν.
Αυτό όμως που με ξεπερνάει και με βγάζει πραγματικά από τα ρούχα μου, είναι το τελευταίο πρό ημερών συμβάν με την ομάδα μας μπάσκετ, η οποία αγωνίζεται με υψηλές προσδοκίες στην Α2 κατηγορία. Η συγκεκριμένη ομάδα, η οποία χάρη στην αγάπη και την οικονομική στήριξη της διοίκησης του κ. Δίτσιου, έχει κατορθώσει τα τελευταία χρόνια να κάνει αργά μα σταθερά βήματα, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα της κατηγορίας, έχοντας προσδοκίες για κάτι καλύτερο και γιατί όχι την άνοδο της στην Α1. Μια τόσο σημαντική για τον τόπο προσπάθεια, η οποία έχω την αίσθηση ότι στηρίζεται εμπράκτως και από το φίλαθλο κοινό της Καστοριάς, εμποδίζεται για μια φορά από τους τοπικούς μας φορείς.
Το κλειστό γυμναστήριο Δ.Διαμαντίδης, το οποίο είναι και η επίσημη έδρα της ομάδας μας, για ακόμη μία φόρα αποδείχθηκε ακατάλληλο και ανέτοιμο για να φιλοξενήσει έναν αγώνα μπάσκετ, λόγω των νερών που έσταζαν από την οροφή του σταδίου. Άκουσον άκουσον. Μια ολόκληρη ομάδα, αναγκάστηκε να μετακομίσει στο γειτονικό Αργος Ορεστικό, λόγω της ανικανότητας των αρμοδίων να διατηρήσουν λειτουργικό το μοναδικό κλειστό γυμναστήριο της πόλης.
Κύριοι υπεύθυνοι των φορέων, η Καστοριά, τους 8 από τους 12 μήνες του χρόνου, έχει κακοκαιρία, βροχές, χιόνια. Από εδώ κατάγεστε, το γνωρίζετε αλλά για ακόμη μία φορά σφυρίζετε κλέφτικα! Ενώ θα έπρεπε να έχετε ήδη βρει τους τρόπους, ώστε η ομάδα μας και η πόλη μας να αποκτήσει ένα νέο σύγχρονο κλειστό γυμναστήριο, με την αδιαφορία και την ανικανότητα σας κατορθώσατε όλα αυτά τα χρόνια να καταστρέψετε και το μοναδικό κλειστό μας γυμναστήριο, το οποίο όπως φαίνεται θα παρακαλάμε να μην βρέξει, να μην χιονίσει για να μπορέσει να αγωνιστεί η ομάδα μας και όλοι οι άλλοι αθλητικοί σύλλογοι που στεγάζονται σε αυτό.
Απορώ κάποιες φορές, με την ψυχραιμία και υπομονή τόσο του πρόεδρου μας, όσο και της διοίκηση της ομάδας. Η αγάπη τους και το πείσμα τους να διατηρήσουν την ομάδα μας στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο, ας μετατρέψει όλους εμάς, τους απλούς φιλάθλους, σε ασπίδα προστασίας και μοχλό πίεσης προς όλους τους αρμοδίους, έτσι ώστε να αποκτήσει επιτέλους τόσο η ομάδα μας, όσο και ολόκληρη η πόλη της Καστοριάς, το κλειστό που της αξίζει, το κλειστό που αρμόζει στον μεγαλύτερο αθλητή που ανέδειξε ο τόπος μας, στον Δ. Διαμαντίδη.
