Όταν ήμουν μαθήτρια, ψώνιζα από το βιβλιοπωλείο του Αλέξη στη γειτονιά μου. Για την ακρίβεια, εκεί χαλούσα όλο μου το χαρτζιλίκι. Βλέπετε μεγάλωσα κι εγώ την εποχή που η αγορά στηριζόταν στα συνοικιακά καταστήματα. Αργότερα, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα μεγάλα βιβλιοπωλεία που μοιάζουν περισσότερο με πολυκαταστήματα και έχουν κυριολεκτικά τα πάντα. Πλέον αυτά τα εντυπωσιακά βιβλιοπωλεία- αλυσίδες συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη μερίδα του αγοραστικού κοινού και κατανοώ απόλυτα τους λόγους που γίνεται αυτό. Εξάλλου, σε μια ελεύθερη αγορά δεν μπορούν να λείψουν τα πολυκαταστήματα. Απλώς εγώ μαζί με την κόρη μου συνεχίζουμε να ψωνίζουμε από το βιβλιοπωλείο του Αλέξη…
Τονώνουμε την τοπική οικονομία
Ίσως η λογική μου σας φαίνεται «παλιομοδίτικη», όμως, εξακολουθώ να θεωρώ πολύ σημαντική τη στήριξη των συνοικιακών καταστημάτων. Αν έχετε δει την ταινία με τη Μεγκ Ράιαν και τον Τομ Χανκς “You ‘ve got mail”, θα καταλάβετε τι εννοώ. Στη γειτονιά της πρωταγωνίστριας, που διατηρεί ένα συνοικιακό βιβλιοπωλείο, ξαφνικά ανοίγει ένα βιβλιοπωλείο πολυκατάστημα και από τότε τα έσοδά της συνεχώς μειώνονται. Το ίδιο γινόταν ή γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις και στην πραγματικότητα. Όταν ψωνίζουμε από ένα μικρό βιβλιοπωλείο, στηρίζουμε οικονομικά όχι μόνο έναν γείτονά μας ή έναν οικογενειακό μας φίλο αλλά και ολόκληρη την οικογένειά του. Τον βοηθάμε να πληρώσει για τα μαθήματα μπαλέτου της κόρης του, για τα αγγλικά του γιου του, για το ενοίκιό του. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όταν στηρίζουμε ένα βιβλιοπωλείο- πολυκατάστημα που ανήκει σε μεγαλομετόχους τους οποίους δεν θα δούμε ποτέ στη ζωή μας.
Μας αρέσει να λέμε «καλημέρα» όταν μπαίνουμε στο βιβλιοπωλείο
Δεν θα μπορούσα να έχω την ίδια οικειότητα με τον πωλητή ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου. Μόλις μπαίνω στο βιβλιοπωλείο του Αλέξη, λέμε καλημέρα, τον ρωτάω για τη γυναίκα και τα παιδιά του και πολλές φορές μιλάμε για τις αναμνήσεις μας από τη γειτονιά- πώς ήταν και πώς άλλαξε. Η οικεία και ζεστή ατμόσφαιρα είναι κάτι δεν θα άλλαζα με τίποτα! Κάθε φορά, στο τέλος της επίσκεψής μας με τη μικρή μου κόρη, της κάνει δώρο ένα μολύβι ή μια γόμα που εκείνη φυσικά παίρνει με χαρά!
Η αίσθηση των βιβλίων και η μυρωδιά του χαρτιού είναι διαφορετική
Συνήθως τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία είναι τόσο μικρά που σχεδόν νιώθεις να περικυκλώνεσαι από βιβλία, τετράδια και παιχνίδια. Αυτή η αίσθηση, σε συνδυασμό με τη μυρωδιά του χαρτιού που είναι πολύ έντονη, με κάνει να θέλω να μείνω για ώρες εκεί. Να ξεφυλλίσω κάθε βιβλίο, να χαθώ στις σελίδες των παραμυθιών μαζί με την κόρη μου, ακόμα και να ανακαλύψω παλιές εκδόσεις ξεχασμένες σε κάποιο ράφι. Γι’ αυτό θα κάνω ό,τι μπορώ για να πηγαίνει και η κόρη μου με τα δικά της παιδιά στο βιβλιοπωλείο του Αλέξη…
Μας αρέσει να παραγγέλνουμε τα βιβλία μας
Τα μικρά βιβλιοπωλεία έχουν σίγουρα λιγότερα βιβλία και κάποιες φορές χρειάζεται να παραγγείλεις το βιβλίο που θες. Εμένα πάντα μου άρεσε η αίσθηση της προσμονής και ποτέ δεν με πείραζε να περιμένω λίγες μέρες. Έτσι είχα την αίσθηση ότι το βιβλίο ή το παιχνίδι μου γινόταν ανεκτίμητο. Το ίδιο παρατήρησα και με την κόρη μου. Κάθε φορά που παραγγέλνουμε ένα βιβλίο που περιμένει πώς και πώς να διαβάσει όχι απλά δεν διαμαρτύρεται, αλλά όταν τελικά το κρατάει στα χέρια της, η χαρά της είναι περισσότερη! Έχει μάθει όχι απλά να περιμένει αλλά και να εκτιμά αυτά που παίρνει.
