Υπάρχει τελικά και κάτι που μας χρωστάνε..εν μέσω κρίσης.Μόνο που δεν μιλάμε για κρίση οικονομική,αλλά κρίση συναισθημάτων.
Ένα ποτήρι κρασί και λίγη μουσική και το ξημέρωμα με έβρισκε να ξεκινάω να σας γράφω.Παράλληλα,χαζεύοντας στο διαδίκτυο και ανάμεσα σε εκατοντάδες “καλό μήνα” από τους φίλους μου,έπεσα πάνω σε μια εικόνα: “..μου χρωστάς έναν Αύγουστο..”.
Ναι.Αυτός ο Αύγουστος με τα υπέροχα φεγγάρια,τα κοιτάγματα στον ουρανό με τις ώρες,με τις σκέψεις να διαδέχονται η μία την άλλη.Ναι.Μου χρωστάς.Μου χρωστάς να περπατάμε στην γυρολιμνιά,από το σούρωπο μέχρι αργά το βράδυ.Μου χρωστάς να κοιτάμε μαζί τον ουρανό.Μου χρωστάς να χτίζουμε παρέα,όνειρα-στόχους-επιθυμίες.Μου χρωστάς να χαμογελάμε χωρίς λόγο,απλά και μόνο επειδή οι σκέψεις μας συναντήθηκαν.Μου χρωστάς αν είσαι κοντά,να μου κρατάς το χέρι και στα καλά και στα άσχημα.Μου χρωστάς αν είσαι μακριά,να στέλνεις τη σκέψη σου να προαναγγέλει την παρουσία σου.
Εσύ Καστοριά;Και εσύ μου χρωστάς..
Μου χρωστάς να είσαι πάντα αθεράπευτα ρομαντική.Μου χρωστάς να εξελίσσεσαι,χωρίς να χάνεις την αίγλη σου.Μου χρωστάς να μπορώ να βολτάρω στον τόπο που αγαπώ και που οι περισσότεροι από εμάς συγκεντρωνόμαστε στον Αύγουστό σου στην αγκαλιά σου,από όλες τις γωνιές της Ελλάδας ή και του κόσμου,όπου βρισκόμαστε.
Μας χρωστάς να μας δώσεις την ευκαιρία να ζούμε όχι μόνο τον Αυγουστιάτικο ρομαντισμό σου,αλλά κάθε σου μέρα.Και στα πάνω και στα κάτω σου.Σαν τον έρωτα.Σε όλα μαζί.
Γιατί αυτό είσαι: ΕΡΩΤΑΣ.
Δεν ξέρω πόσοι είστε στη μεριά που σας χρωστάνε αυτόν τον Αύγουστο,πόσοι στη μεριά που τον χρωστάτε σε κάποιον άλλον..όπως και να έχει,θα σας ευχηθώ το “τεφτέρι” να καθαρίσει.Να σβήσουν οι λογαριασμοί και να κάνετε ταμείο.
Άλλοι θα πάρουν τα ρέστα τους..οι πιο τυχεροί,την αγάπη σας.
Την αγάπη μου…
Κείμενο-Φωτογραφία:Ντίνα Παπαγεωργίου
Facebook page:Γυρολιμνιά Καστοριάς
