Θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου με αφορμή κάτι που διάβασα… Αρχικά να συστηθώ γιατί κάποιοι μάλλον δεν με ξέρουν..
Είμαι Νοσηλεύτρια στο Αναισθησιολογικό του Νοσοκομείου Καστοριάς… Λόγω ειδικών αδειών κτλ μείναμε λίγες στο τμήμα που ερχόμαστε στη δουλειά.. Τι σημαίνει αυτό; Στις βάρδιες μας είμαστε σ ετοιμότητα για κάποιο υπερεπείγον χειρουργείο, βοηθάμε τον Αναισθησιολόγο σε επείγουσες διασωληνώσεις.. το τελευταίο διάστημα σε ασθενείς με κορωνοϊό… και μπαίνουμε κάθε μέρα σε ασθενείς με τον ιό και καλύπτουμε εκεί.. Σε κάποιους συναδέλφους γίνανε τα τεστ.. και καλώς έγιναν.. σε άλλους όπως εγώ.. δεν έγινε τεστ και ούτε θα γίνει όπως το βλέπω.. Πολλές φορές μπαίνουμε στα επιβεβαιωμένα κρούσματα χωρίς την ειδική μάσκα ffp3 παρά μόνο με την απλή χειρουργική ..
Όποτε μιλάμε στους ανώτερους μας ή δε μας δίνουν σημασία ή μας λένε δικαιολογίες για να μην γκρινιάζουμε..
Εννοείται ότι είναι η δουλειά μου και δε θέλω μπράβο κι ευχαριστώ..
Θέλω δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση..
Φαίνεται ότι έχω διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων…
από ανάρτηση στο Facebook
