Η υπόθεση που έγινε συνήθεια, ξεπερνάει κατά πολύ το επίπεδο απόδοσης σεβασμού σ΄ ένα νεκρό και αγγίζει τα όρια της προσβολής αυτού. Όταν τα συνήθη πολιτικά πρόσωπα της Καστοριάς, ανταγωνίζονται μεταξύ τους, στις παρουσίες σε τελετές κηδειών
συμπολιτών μας!
Όπου δεν χάνουν την ευκαιρία να αναπτύξουν το ταλέντο τους στο πολιτικό μάρκετιγκ και τις δημόσιες σχέσεις, παίρνοντας το ανάλογο για την περίσταση ύφος.
Ειδικά μάλιστα όταν ο νεκρός συγκαταλέγεται στους “επώνυμους” και ο κύκλος των γνωριμιών του προσφέρεται για μια μίνι πολιτική συνάθροιση ή έστω ένα πολιτικό “πηγαδάκι”!
Μερικοί μάλιστα, πιο προχωρημένοι, δεν διστάζουν να φέρουν μαζί τους και τον προσωπικό φωτογράφο, για να αποθανατίσει την παρουσία τους στην τελετή και να χρησιμοποιηθεί αργότερα στο διαδίκτυο, ως το πειστήριο της πολιτικής…. δράσης του συγκεκριμένου!
Από την τεθλημένη ατμόσφαιρα της τελετής δεν απουσιάζουν και οι φθονερές ματιές πολιτικών αντιπάλων όταν βρεθούν δίπλα – δίπλα, που αλληλοϋποβλέπονται με την άκρη του ματιού, σαν έκφραση απορίας για την παρουσία του άλλου…
Κάπου εδώ, ταιριάζει ο στίχος του Γιώργου Σουρή, από το ποίημα “Η Διαθήκη μου”
Πένα στην θανή μου ύμνους να μην γράψει
ούτε δάκρυ θέλω να χυθεί κανένα
κι ούτε αυτός ακόμη θέλω να με κλάψει
που ελπίζει ψήφο νάχει κι από μένα.
Από τις Γκρίζες Ζώνες της Καστοριανής Εστίας
