Στην εμπόλεμη ζώνη των νοσοκομείων της χώρας δοκιμάζονται εθελοντικά δεκάδες σπουδαστές της Ιατρικής – Τέσσερις από αυτούς μιλούν για τον «πόλεμο» με τον ιό
Βοήθεια στα νοσοκομεία με ασθενείς με κορωνοϊό, αιμοληψίες, θερμομετρήσεις, εξετάσεις ασθενών, συμπλήρωση της βιβλιογραφίας αλλά και γραφειοκρατική δουλειά δεν στέκονται εμπόδιο, αλλά αντιθέτως έμπνευση για τη χαρά της προσφοράς στον συνάνθρωπο και την απόλυτη τιμή στον όρκο του Ιπποκράτη για τους νεαρούς φοιτητές Ιατρικών Σχολών που μπήκαν εθελοντικά στη μάχη κατά της πανδημίας, δηλώνοντας με μια φωνή: «Θέλουμε να προσφέρουμε».
Φοιτητές των Ιατρικών Σχολών όλης της χώρας δίνουν καθημερινά την δική τους μάχη στα νοσοκομεία, βοηθώντας γιατρούς και ασθενείς. Το «ΘΕΜΑ» συνομίλησε με τέσσερις νέους ανθρώπους, δύο κορίτσια και δύο αγόρια, που πριν ακόμα πάρουν το πτυχίο τους και δώσουν τον όρκο του Ιπποκράτη, άφησαν την ασφάλεια του σπιτιού τους και ξημεροβραδιάζονται στα νοσοκομεία της Αθήνας προκειμένου να βοηθήσουν σε όσες ανάγκες μπορούν να ανταποκριθούν.
Όπως λέει ο καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κώστας Συρίγος στείλαμε e-mail και 56 φοιτητές της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στο κάλεσμα της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου «Σωτηρία» να συμμετέχουν εθελοντικά στη διαχείριση των ασθενών με COVID-19. Oι φοιτητές που συμμετέχουν στο εθελοντικό πρόγραμμα της κλινικής είχαν εντατική και αυστηρή εκπαίδευση στα μέτρα ατομικής προστασίας και στη διαχείριση ασθενών με SARS-CoV-2 πριν από την εμπλοκή τους, εκπαίδευση ίδια με αυτή που ακολούθησαν οι ιατροί και οι νοσηλευτές της Γ’ ΠΠΚ, παρότι εξαρχής ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα είχαν εμπλοκή εντός της λεγόμενης κόκκινης ζώνης.
Εκπαίδευση και ειδικές ταυτότητες
Όλοι οι φοιτητές υπέγραψαν σύμφωνο εμπιστευτικότητας των προσωπικών δεδομένων των ασθενών και έλαβαν ειδικές ταυτότητες ώστε να κυκλοφορούν ελεύθερα στους χώρους της κλινικής και του νοσοκομείου. Ακολούθως, ανάλογα με το έτος των σπουδών τους και την εξειδίκευσή τους διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες και ανέλαβαν καθήκοντα, υπό την εποπτεία μελών ΔΕΠ της κλινικής, τα οποία περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων: συμμετοχή στο ημερήσιο πρόγραμμα της κλινικής, συμπλήρωση ιστορικού, παραγγελία και αναζήτηση παρακλινικών εξετάσεων των ασθενών, συμμετοχή στο πρόγραμμα εφημεριών με κυλιόμενες βάρδιες, επικοινωνία με τους συγγενείς των ασθενών (καθώς δεν επιτρέπεται το επισκεπτήριο), συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα καταγραφής (registry) των ασθενών, αναζήτηση και αποδελτίωση της σχετιζόμενης με τον SARS-CoV-2 βιβλιογραφίας, συμμετοχή στην αποδελτίωση και ανάρτηση κάθε νέας επιστημονικής γνώσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της κλινικής ώστε να είναι προσβάσιμη σε όλους τους επαγγελματίες υγείας της χώρας μας καθώς και καθήκοντα που συμπεριλαμβάνουν την παρουσία τους στον θάλαμο του ασθενούς.
«Η παρουσία στην πρώτη γραμμή των φοιτητών μας, δίπλα σε έμπειρους και καταξιωμένους καθηγητές του πανεπιστημίου μας, στη διαχείριση της ακραίας κατάστασης που βιώνουμε όλοι είναι πολύτιμη εμπειρία και μάθημα ζωής για τους ίδιους, αλλά και σημαντική προσφορά στο σύστημα υγείας που δοκιμάζεται. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτή η εθελοντική προσφορά αποτελεί ένδειξη του ανθρωπιστικού ιδεώδους, των υψηλών ιδανικών και των στέρεων ηθικών αξιών που διέπουν τη νέα γενιά των αποφοίτων της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, σύντομα συναδέλφων μας», υπογραμμίζει ο καθηγητής Συρίγος, ο οποίος είναι και διευθυντής της Γ’ Παθολογικής Κλινικής.
Επίσης, τo τηλεφωνικό κέντρο του ΕΟΔΥ ενισχύεται με φοιτητές και αποφοίτους του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Παγκόσμια Υγεία – Ιατρική των Καταστροφών» της Ιατρικής του ΕΚΠΑ. Ήδη από τις 21 Μαρτίου προσέφεραν υπηρεσίες 31 φοιτητές και απόφοιτοι για περισσότερες από 190 ώρες. Από αυτούς το 45% ήταν γιατροί και το 55% ήταν νοσηλευτές, ψυχολόγοι και άλλοι υγειονομικοί και κοινωνικοί επιστήμονες.
Μιλήσαμε με τέσσερις από τους φοιτητές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της ιδιόρρυθμης μάχης για τη ζωή:
Εμμανουέλα Δερμιτζάκη: «Έχουμε χρέος να προσφέρουμε»
Μόλις πήρε το πτυχίο της από την Ιατρική Πατρών και την ώρα που έψαχνε για ειδικότητα η Εμμανουέλα Δερμιτζάκη έλαβε από τη σχολή της ενημερωτικό mail για το πρόγραμμα εθελοντικής προσφοράς σε νοσοκομεία. «Δεν το σκέφτηκα καθόλου, είχα υποστεί σοκ γιατί από το δύσκολο πρόγραμμα του 6ου έτους βρέθηκα στην… απραξία κι έτσι αποφάσισα να μπω στη μάχη. Η δική μου δουλειά στην Γ’ Παθολογική του “Σωτηρία” είναι να βοηθώ τους ειδικευόμενους ώστε αυτοί να πηγαίνουν στην κλινική με ασθενείς με κορωνοϊό. Το βασικό μου κίνητρο είναι ότι θέλω να προσφέρω, αλλά παράλληλα αποκτώ και εμπειρία. Από τη θέση όπου βρίσκομαι βλέπω όλα τα τρωτά του συστήματος που πρέπει να διορθωθούν, καθώς το ΕΣΥ είναι ταλαιπωρημένο. Εμείς προσφέρουμε μία μικρή βοήθεια» λέει στο «ΘΕΜΑ» η τελειόφοιτη Ιατρικής και καταλήγει τονίζοντας ότι στο νοσοκομείο παίρνουν όλα τα μέτρα ασφαλείας: «Εγώ μένω μόνη μου οπότε δεν είχα το άγχος συμφοιτητών μου που ζουν μαζί με τους γονείς τους, οπότε θεώρησα ότι αφού είμαστε γιατροί πρέπει να βοηθήσουμε. Εχουμε χρέος, είναι η δουλειά μας».
Σπύρος Τόπης: «Γιατρός μου έσωσε τη ζωή από καρκίνο, θέλω να κάνω κι εγώ το ίδιο»
Ο 24χρονος Σπύρος Τόπης βρισκόταν ήδη στην κλινική του νοσοκομείου για το μάθημα της Παθολογίας, μάθημα του 6ου έτους της Ιατρικής, και έτσι δεν το σκέφτηκε καθόλου να δηλώσει συμμετοχή στο εθελοντικό πρόγραμμα. Ο φοιτητής βρίσκεται στην πτέρυγα ασθενών με κορωνοϊό και τονίζει: «Δεν φοβήθηκα καθώς παίρνουμε όλα τα μέτρα προστασίας».
Το επάγγελμα ή το λειτούργημα του γιατρού, όπως το χαρακτηρίζει, ήταν το όνειρό του από τα παιδικά του χρόνια, όταν είχε νοσήσει με καρκίνο. «Αφού κατάφερε τότε ο γιατρός να με σώσει, θεώρησα χρέος μου να κάνω και εγώ το ίδιο, να σώσω έστω και έναν άνθρωπο», λέει ο Σπύρος Τόπης. «Δεν θα αφήσουμε τον φόβο να μας λυγίσει, πρέπει να βοηθήσουμε. Εξάλλου, αν δεν είχε συμβεί η πανδημία, θα γινόμουν γιατρός σε δύο μήνες, θα έπαιρνα το πτυχίο μου».
«Είναι υποχρέωσή μας να προσφέρουμε αυτά που πρόσφεραν τόσον καιρό και οι ειδικευόμενοι γιατροί σε εμάς. Θέλουμε να τους ανταποδώσουμε στο μάξιμουμ ώστε αυτοί να μπορούν να ασχολούνται με τους ασθενείς με κορωνοϊό χωρίς να τους απασχολούν απλούστερες εργασίες. Οι γιατροί δεν έχουν χρόνο ούτε να κοιμηθούν», τονίζει ο 24χρονος, ο οποίος θέλει να ασχοληθεί με τη Γυναικολογία όταν πάρει το πτυχίο του. «Εμπειρία ζωής», χαρακτηρίζει την κατάσταση που βιώνουν επισημαίνοντας πως αποκτούν ηθικά πρότυπα, ιδεώδη και αξίες. «Αν και δεν έχω δώσει ακόμα τον όρκο του Ιπποκράτη, αισθάνομαι ότι όλοι εμείς που συμμετέχουμε στο πρόγραμμα θα έχουμε μία παρακαταθήκη και ένα όραμα να “φτάσουμε τους δασκάλους μας».
Η πιο δύσκολη στιγμή του ήταν όταν 60χρονος ασθενής με κορωνοϊό έπαθε και έμφραγμα. «“Πόσο άτυχος”, είπα αρχικά αλλά με τη βοήθεια των γιατρών και τη δική του προσπάθεια έγινε καλά!».
Νίκος Συρίγος: «Είμαι μάχιμος και χρήσιμος – Γι’ αυτό σπουδάζω γιατρός»
Ο Νίκος Συρίγος, φοιτητής Ιατρικής στο 6ο έτος κι αυτός, επαναλαμβάνει πως «η κατάσταση είναι κρίσιμη και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε».
Ονειρεύεται να ασχοληθεί με τη Γενική Χειρουργική για να γίνει ουρολόγος, τώρα όμως στο νοσοκομείο βοηθά τους γιατρούς στη δημιουργία φακέλων και στις εξετάσεις των ασθενών, ελαφρύνοντας λίγο το δύσκολο έργο των γιατρών.
«Μου αρέσει που είμαι μάχιμος», παραδέχεται καθώς το όνειρό του από την παιδική ηλικία ήταν να γίνει γιατρός. Ο Νίκος προέρχεται από ιατρική οικογένεια, με πατέρα και μητέρα γιατρό και δεν το σκέφτηκε ούτε μία στιγμή: πήρε αμέσως την απόφαση να αφήσει την ησυχία του σπιτιού του για να βοηθήσει, όπως μπορεί γιατρούς και ασθενείς. «Κρατάμε τους παππούδες μας σε απομόνωση και με μερικές οικογενειακές στιγμές ή κάποια ώρα ησυχίας αποφορτιζόμαστε για να συνεχίσουμε ξανά στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα. Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι οι ασθενείς δεν μπορούν να είναι κοντά με τις οικογένειές τους λόγω κορωνοϊού. Μου αρέσει πάντως να νιώθω χρήσιμος κι αυτό που σπουδάζω έχει άμεσο αντίκτυπο και εφαρμογή».
Μαρία Δημητριάδη: «Πιο πολύ φοβάμαι στο σούπερ μάρκετ παρά στο νοσοκομείο»
«Είχα δύο μαθήματα για να τελειώσω όταν έγινε το θέμα με τον κορωνοϊό και απογοητεύτηκα. Αμέσως αποφάσισα να βοηθήσω σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση γιατί αυτό το επάγγελμα διάλεξα να σπουδάσω. Εστειλα mail και βρέθηκα στην Παθολογική Κλινική του “Σωτηρία” για να βοηθήσω κι εγώ τους γιατρούς που ασχολούνται με τα σοβαρά περιστατικά. Ασχολούμαι με αιμοληψίες, με χορήγηση οξυγόνου, με την παρακολούθηση της θερμοκρασίας των ασθενών», λέει η Μαρία Δημητριάδη, που όταν τελειώσει τις σπουδές της θέλει να ασχοληθεί με τη Φυσική Ιατρική, και προσθέτει: «Στην αρχή οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί… Όταν όμως είδαν πως τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας στο νοσοκομείο, πείστηκαν. Πιο πολύ φοβάμαι στο σούπερ μάρκετ παρά στο νοσοκομείο. Η δουλειά στο νοσοκομείο και η προσφορά στους ασθενείς με βοήθησαν να αποφορτιστώ, καθώς όταν είμαι επί το έργον έχω λιγότερο άγχος από το να βλέπω στην τηλεόραση τα νέα για την πανδημία». Και πόσο δίκιο έχει…
Πρώτο Θέμα
