Σε μία πρόσφατη βόλτα στην Αθήνα, προτού μας επισκεφθεί η «Χιόνη» και το τσουχτερό της κρύο, βρέθηκα στον λόφο της Πνύκας, μπροστά στο ξακουστό «Βήμα Ρήτορος».
Εκεί ήταν ο χώρος των συνεδριάσεων της Εκκλησίας του Δήμου και το σημείο συνάντησης των πολιτών της αρχαίας Αθήνας, για να συζητήσουν και να αποφασίσουν για τα κοινά, να κάνουν έλεγχο τον αξιωματούχων για σκάνδαλα και να αποδώσουν ευθύνες. Βλέποντάς το, αυτό το σχεδόν ιερό σκαλοπάτι, με τα πρώτα λουλουδάκια της άνοιξης να ανθίζουν δίπλα του, και συνειδητοποιώντας πόσο σημαντικό ήταν κάποτε να πάρεις τον λόγο και να εκφράσεις μία άποψη, σκέφτηκα ότι το «Βήμα Ρήτορος» ήταν το αρχαίο Facebook.
Μόνο που σήμερα, κανείς δεν χρειάζεται να ανέβει κανένα σκαλοπάτι, ούτε να προετοιμαστεί ψυχολογικά, ούτε να ζυγίσει ξανά και ξανά αυτά που πρόκειται να πει, ούτε καν να φτάσει λαχανιασμένος ως την Πνύκα. Όσο πιο πολύ βαριέσαι, τόσες πιο πολλές απόψεις και ενίοτε «αποψάρες» έχεις. Για το καθετί και με αυξανόμενο υφάκι και μένος.
Η θέα από την Πνύκα είναι υπέροχη. Και από το «Βήμα Ρήτορος», επίσης. Φτάνει να έχεις όρεξη για περπάτημα. Και κάτι ουσιαστικό να πεις.
Αστερόπη Λαζαρίδου – Protagon
